First aid is voor de full-time ouder

Naast mijn werk als opvoedcoach ben ik ook nog moeder en weekendmoeder. Sinds vorige week is één van mijn weekendzoons zijn ringvinger kwijtgeraakt. Thuis bij een val van de trap. Zijn moeder belde ons rond 4 uur in de morgen. We deden wat we konden en sms’ten en belden met hem over ’hoe het nu ging’.

Als weekendouder ben je machteloos maar het heeft ook voordelen. Je hebt de tijd en kunt stabiel reageren, straks. Jij liep ten slotte niet vloekend en tierend met een totaal overstuur kind met bungelende vinger naar je autosleutels te zoeken, om hem zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te rijden. First-Aid met alle akelige zaken van dien, is voor de fulltime ouder. Als weekendouder heb je andere taken. Je kunt het positieve benoemen bijvoorbeeld. Of misschien op zondag al een grapje maken. Humor relativeert. In ons geval hebben wij gegrapt dat hij nu vast met zijn tafeltennisvaardigheden mee kon doen aan de paralympics en zo fantastische prijzen kon gaan winnen. Of bij het meisjes versieren interessant aan de bar kon gaan zitten met zijn ‘hele’ vinger (zogenaamd) in zijn neus of oor; als grapje ter kennismaking. De omgeving van de weekendouder is ook een ideale “try out setting”. In geval van de verloren vinger gingen we naar een supermarkt waar hij natuurlijk niemand kende (kinderen maken niet altijd vriendjes bij hun andere ouder...). Hij kreeg de opdracht zo opvallend mogelijk blikken groenten, appels, en flessen frisdrank uit de schappen te pakken met de onvolmaakte hand. Zo kon hij leren dat mensen meestal niet zo erg op je letten. Als iemand naar hem staarde, suggereerden we hem grapjes die hij daarbij kon maken. Bijvoorbeeld, tussen de groente gaan graaien onderwijl verschrikt uitroepend ”Wah!! wat is ‘r NU gebeurd?!”, Tot slot lieten we ter inspiratie een filmpje met Nick Vujicic zien. Nick heeft helemaal geen ledematen, leidt een volkomen normaal leven en is “a really Great Personality” zoals ze dat in Amerika noemen. Opvoeden als weekendouder beweegt zich niet binnen de dagelijksheid van kinderen hun bestaan. Dat is jammer maar ook mooi. Vooral op het sociaal emotioneel vlak kun je de veerkracht van je kinderen goed stimuleren, vanuit de verte. En zo kan de opvoeding van de weekendouder een perfecte en evenwaardige aanvulling vormen op de dagelijkse opvoeding van de fulltime ouder.